Archiwa 2024

25 kwietnia 2024 roku, zapadła długo wyczekiwana Uchwała Izby Cywilnej Sądu Najwyższego w sprawie sygn. III CZP 25/22, dotycząca kredytów frankowych. Sąd Najwyższy miał odpowiedzieć na sześć pytań w zakresie interpretacji przepisów.

Czy Uchwała jest przełomowa? Nie, natomiast zastopuje ona niektóre składy sędziowskie które orzekały w sprzeczności z „duchem” orzeczeń TSUE. Wydaje się, że kwestia rozwiązań sądowych i ugodowych teraz jeszcze mocniej przyspieszy.

W skrócie – Uchwała jest bardzo korzystna dla „frankowiczów” i wpisuje się zdecydowanie w orzecznictwo TSUE. Sąd Najwyższy wskazał m.in. iż:

– jeśli z umowy kredytowej eliminowana jest klauzula niedozwolona dotycząca sposobu określania kursu waluty, to nie można w jej miejsce zastosować przepisów prawa lub zwyczajów, do ustalenia kursu walut, albowiem takich przepisów ani zwyczajów w polskim prawie nie ma;

– w razie niemożliwości ustalenia wiążącego strony kursu waluty obcej w umowie kredytu indeksowanego lub denominowanego umowa nie wiąże także w pozostałym zakresie;

– w przypadku nieważności umowy, rozliczenie stron następuje na zasadzie tzw. teorii dwóch kondykcji, co oznacza iż występują dwa zupełnie odrębne roszczenia:
a) klient żąda od banku zwrotu wszystkich kwot jakie wpłacił do banku (odsetki + spłacony kapitał+ inne koszty).
b) bank żąda od klienta zwrotu wszystkiego co wypłacił klientowi.

– bieg przedawnienia roszczeń banku względem klienta, biegnie od momentu w którym kredytobiorca zakwestionował względem banku związanie postanowieniami umowy,

– nie ma podstawy prawnej do żądania przez którąkolwiek ze stron odsetek lub innego wynagrodzenia z tytułu korzystania z jej środków pieniężnych w okresie od spełnienia nienależnego świadczenia do chwili popadnięcia w opóźnienie co do zwrotu tego świadczenia.

Link do Uchwały: Uchwała Sądu Najwyższego

Sąd Najwyższy opublikował na swej stronie internetowej Komunikat Sądu Najwyższego , zgodnie z którym Sąd Najwyższy zamierza otworzyć na nowo sprawę podjęcia Uchwały przez cały skład Izby Cywilnej, w zakresie rozstrzygnięcia najważniejszych kwestii dotyczących kredytów frankowych

Sprawa do tej pory była niemożliwa do rozstrzygnięcia, z uwagi na skierowanie do TSUE zapytania w sprawie statusu sędziów Sądu Najwyższego. Obecnie TSUE zdecydował się jednak odmówić zajęcia stanowiska w tej sprawie.

Tym samym Sąd Najwyższy odpowie na sześć kluczowych pytań w tym w szczególności co do najważniejszej kwestii, czy niedozwolone postanowienia w zakresie kursów walutowych, należy zastąpić innym sposobem ustalania kursów walutowych czy też powodować ma to nieważność całej umowy kredytowej. Sprawa jest rozpatrywana pod sygn. akt III CZP 25/22.

Przedmiotową kwestię można podsumować krótko, uchwała jest bardzo potrzebna, lecz jest co najmniej o kilka lat spóźniona – w końcu sądy wydały już tysiące rozstrzygnięć, często sprzecznych ze sobą.